แต่ต่อไปคงมีน้อยลง แต่ก็คงจะเขียนอยู่เหมือนเดิมแหละครับ ยังไงก็ขอบคุณทุกท่าน
ที่ให้ความสนใจกับบทความที่ผมเขียนครับ :)
จุดยืน - ในความหมายของมันคือสิ่งที่คุณยืนยันที่จะทำมัน อยู่กับมัน
ใช้ชีวิตด้วยความคิดที่ว่าฉันจะเอาิ่สิ่งนี้แหละเป็นหลักในการ
ทำอะไรก็ตามในชีวิต เป็นเส้นหนาๆที่เรากำหนดเอาไว้ในความคิด
ว่าฉันคือแบบนี้และฉันจะยังทำมันต่อไปเรื่อยๆ
กำพืช - ความสูง ดำ ต่ำ ขาว ลักษณะภายนอก ตัวตน เผ่าพันธุ์ สภาพแวดล้อม
ที่เคยอาััศัยอยู่ คนรอบข้างที่คอยสนับสนุน พ่อ แม่ พี่ น้อง ครอบครัว
สิ่งที่เป็นมาตั้งแต่กำเนิด ว่าฉันคือใคร มาจากไหนและจะรู้อยู่ตลอดเวลา
สองคำนี้มีความหมายแตกต่างกัน มันมีความหมายในตัวของมันเองอยู่แล้ว
เมื่อคุณแยกแยะมันออกว่ามันคืออะไร คุณจะทำตัวในแบบที่ควรจะเป็นได้อย่าง
ถูกต้องในสังคม หลายๆคนมีจุดยืนทีู่จะก้าวหน้า อยากจะมีอนาคตที่ดี อยากรวย
อยากเก่ง อยากโด่งดัง และบอกกับตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าฉันจะต้องเป็นแบบนั้น
ให้ได้ซักวันหนึ่ง แม้กำพืชของเราจะไม่อำนวยก็ตาม เราก็พยายามไปให้ถึงจุดที่
เราต้องการ บางคนเมื่อเริ่มได้ในสิ่งที่ต้องการตามจุดยืน ก็จะเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด
เพราะความหลงไหลในิ่งที่ไม่เคยได้ ไม่เคยมี เหมือนหน้ามันจะมืดนิดๆ จนบางครั้ง
ก็ลืมสิ่งที่เคยเป็น ลืมคนข้างหลัง ลืมคนรอบข้าง มองแต่ตัวเองจนมองไม่เห็นใคร
มันเป็นสิ่งที่น่ากลัว เพราะสุดท้ายแล้วเมื่อเราลืมทุกคนเราก็จะเริ่มโดดเดี่ยว
ไร้ที่พึ่ง หันไปทางไหนก็ลำบากใจ อยากคุยกัีบใครก็ยาก เพราะว่าจุดยืนมันพาเรา
ไปไกลเกินจะมองสิ่งที่ให้กำเนิดตนเอง
ยิ่งสูงก็ ยิ่งหนาว
ประโยคนี้เป็นความจริงแท้ที่ปฏิเธไม่ได้ มีคนรักเรามาก ก็ต้องมีคนเกลียดเรามาก
คนนอกเขาไม่รู้หรอกว่าตัวแท้ๆของเราเป็นอย่างไร เห็นแต่ภายนอก รอบนอกว่าเรา
มีนั่นนี่แล้ว เราสบายแล้ว เราเก่ง แต่อันที่จริงเราก็ไม่ได้มีอะไร เราก็ยังเป็นคนๆเดิม
ที่ใช้ชีวิตไม่แตกต่างกับคนทั่วไปมากนัก อยู่ที่สูงมากๆบางทีมันก็น่ากลัว ลมมันแรง
พัดตลอด ถ้าร่วงลงไปก็คือตกเหว การระมัดระวังตัวจะมีมากขึ้น เพราะไม่อยากตกลง
ไปข้างล่าง ถ้าบังเอิญร่วงลงไปคิดว่าต้องเจ็บหนักแน่ๆ คงปีนขึ้นมาไม่ได้ง่ายๆ
แต่ความกลัวพวกนั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีจริง เพราะจริงๆเมื่อเราเข้าใจธรรมชาติของทุกสิ่ง
ก็จะเข้าใจคำว่าจุดยืนได้มากขึ้น ถ้าเรามีจุดยืนเพื่อความก้าวหน้าแต่ไม่มองใครมัน
ก็ขึ้นไปไหนยาก เพราะทุกอย่างการก้าวหน้าต้องมีการสนับสนุนจากสิ่งรอบข้างมากมาย
เพียงแต่เราไม่ได้มองสิ่งเหล่านั้น เรามองแต่ทางขึ้นเขาอย่างเีดียว การมองข้างทาง
บางครั้งมันก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่เพราะวิวมันสวย ถ้าเราไม่หัดมองซะบ้างเวลาขึ้นเขาอาจจะ
ขึ้นยากกว่าที่ควรจะเป็น บางครั้งเราอาจจะจำเป็นต้องใช้กิ่งไม้จากข้างทางมาเป็นอุปกรณ์
เพื่อค้ำยันตัวเองให้ขึ้นไปง่ายขึ้น การมองข้างทางเป็นสิ่งที่ดี เพราะบางครั้งทางขึ้นเขา
อาจจะไม่ได้มีทางเดียวอาจจะมีทางลัด ที่ขึ้นไปได้ง่ายกว่าอยู่ข้างๆนั้นก็ได้ ถ้าเรา
สามารถมองเห็นสิ่งเหล่านี้ได้ รับรองว่าเราจะขึ้นเขาได้เร็ว ได้ง่าย ได้สบายกว่าเดิม
บนเขานั้นมันมีอะไรนอกจากวิวที่จะทำให้เราอิ่มเอิบใจ แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว วิวบนพื้น
ก็สวยงามไม่แพ้กับวิวบนเขาเลย บนเขาเรามองเห็นภาพได้กว้างมาก 360 องศา
เห็นว่าเมืองไหน ใกล้ไกล มีอะไรบ้างบนพื้น กลับกันกับข้างล่างที่เรามองเห็นอะไร
ได้ชัดเจนกว่า เราสามารสัมผัสมันได้เลย โดยไม่ต้องมองลงมาจากที่สูง อยากจับ
ใบไม้ของต้นไม้ต้นไหนก็ได้ ซึ่งถ้าเราอยู่บนเขาแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำแบบนั้น
เราได้แต่มองจากที่สูง มิติมันต่างกัน การอยู่บนเขานานๆเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ บางคน
ถึงกับเบื่อจนต้องเดินลงมา เพราะติดใจวิวข้างๆ สนุกกับการเดินเขามากกว่ายืนดูวิวเฉยๆ
การสัมผัสสิ่งเดิมๆที่เคย สัมผัสไม่ใช่เรื่องที่เีสียหาย บางครั้งการลงเขามาจะทำให้เรา
ขึ้นไปบนเขาได้ง่ายกว่าเดิมเพราะเราจะรู้อะไรมากขึ้น ขึ้นเขาได้ไวมากกว่าเก่า รู้จักหา
อุปกรณ์ ในการขึ้นมีความชำนาญในการขึ้นลง ภูเขาที่เคยคิดว่าใหญ่ก็ไม่ใหญ่อีกต่อไป
ด้วยความที่เราใช้ประสบการณ์อันชำนาญการของเรา จนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการ
ขึ้นเขา ทำให้เราสามารถช่วยเหลือคนอื่นให้ขึ้นเขาไปกับเราได้ด้วย คราวนี้บนยอดเขา
ก็จะไม่ได้มีคุณคนเดียวและคุณก็จะไม่โดดเดี่ยว เพราะเราไม่เคยลืมหญ้าบนพื้น กลิ่นดิน
บนพื้นที่คุ้นเคย เราเกิดที่นั่น ใช้ชีวิตที่นั้นแม้แต่ ปลูกต้นไม้ที่เรียกว่าจุดยืนให้มันโตเป็น
ต้นถั่วยักษ์จนสามารถให้เราปีนต้นถั่วไปบนยอดเขา หรือ ที่ๆสูงกว่ายอดเขาได้
คนเราเวลาจะทำอะำไรถ้าเริ่มลืมตนเอง ลืมว่าตัวเองเป็นใคร จะไปไหนไปให้ไกลแค่ไหนก็
จะไม่มีใครจดจำ เพราะตัวคุณเองยังไม่เคยจดจำคนรอบข้าง แล้วประสาอะไรจะให้ใครมา
จดจำคุณ อยู่บนเขานานๆมันเบื่อยังไงก็ต้องลงมาอยู่ดี ลองคิดดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าลง
มาแล้วคุณไม่เจอใครเลยมันเป็นเรื่องที่น่ากลัวไม่ใช่น้อยเลย ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น